Ik "wist" wie ik was
Voor mijn hersenschudding dacht ik altijd te weten wie ik was. Ik wist bijvoorbeeld dat ik goed was in het lezen van mensen, wat zij nodig hadden om zich op hun gemak te voelen. Ik was een introvert met extraverte aspecten etc., maar ik wist niet dat ik allerlei dingen wist over mijzelf die niks met mijn werkelijke zijn te maken hadden. Dit waren allemaal aspecten van zowel overlevingsmechanismen, copingmechanismen en wie ik graag wilde zijn, omdat ik iemand moest zijn.
De kracht van niet weten wie je bent (of je daar mee bezig houden)
Door te worden wie ik werkelijk ben, ben ik al deze dingen niet meer. Ik hoeft niets meer te zijn. Nog sterker, ik ben vooral niets meer. Het betekent niet dat ik geen persoonlijkheid meer heb. Integendeel, mijn ware zijn komt veel meer naar voren. Het kunnen stralen, zachtheid, het kunnen verbinden met anderen. Niet omdat ik hetzelfde heb meegemaakt, maar gewoon omdat ik je voel en begrijp. Los van of het jouw verhaal of mijn verhaal is.
En hier zit een groot deel van de essentie. Doordat je niets meer hoeft te worden of zijn, hoef je je indirect ook niet af te scheiden of te onderscheiden van de ander. Daarin zit namelijk altijd een vorm van verdeling i.p.v. eenheid. Door naar je werkelijke zijn te gaan en daar niks van te vinden en alleen maar te zijn, kan er zowel heelheid in jezelf als om je heen ontstaan.
Ook hoef je je dan niet meer groter of kleiner te maken dan je bent. Of te doen alsof je wel of niet dingen kan. Het is dan oké waar je bent, ook wanneer je een vlaag van onzekerheid bijvoorbeeld ervaart. Juist dan is daar de uitnodiging om weer te verbinden met je werkelijke zijn.
Heel veel rust
Maar het zorgt met name voor heel veel rust, eenvoud, liefde en ruimte. Dat dingen werkelijk mogen zijn zoals ze zijn. Dat hoe de dingen bedoeld of aangereikt worden, zo ook aangenomen kunnen worden. Dat je terug gaat naar de essentie van je zijn en in mijn geval is dat bijvoorbeeld helend, helder, liefde, leraar, leider. Op dit moment komen de meeste elementen daarvan nu tot uiting, maar leider nog niet. Dat stuk zit in mij, maar is nog niet aangewakkerd. En ook dat komt op zijn tijd.
Misschien vraag je je nog af: wat brengt dit nou?
Het brengt een diepe verbinding met jezelf, met de mensen om je heen, de wereld en verbinding met God (niet institutioneel/religieus). Het brengt content zijn, rust, vrede, zachtheid, liefde, veiligheid, vertrouwen, openheid, spontaniteit, acceptatie, herkenning en erkenning, vreugde en heelheid.
Je ervaart dat je onderdeel van het leven bent. Dat je samen het leven creeert en dat de lessen die op je pad komen, precies de lessen zijn waar je naar op zoek bent. Dat de diepe verlangens die je hebt, precies bij zullen dragen waarvoor je hier bent gekomen en wat je hier tegelijkertijd wilde leren. Dat het leven met jou is zonder dat het direct alleen maar fantastisch hoeft te zijn. En misschien in betere woorden uitgelegd, dat je wordt gedragen, in liefde.