Herstel na een hersenschudding

Ik liep dit jaar een hersenschudding op. Niet mijn eerste.

Mijn eerste hersenschudding werd een verhaal van 4,5 jaar: zoeken, proberen, terugvallen, weer opbouwen. Deze keer was het, in de kern, in ongeveer drie maanden rond. Juist omdat ik het verschil zó groot voel, wil ik delen wat mij deze keer heeft geholpen. Niet als handleiding, maar als ervaringsverhaal – misschien dat er iets tussenzit waar jouw systeem ook op reageert.

Wat een hersenschudding voor mij betekent

Een hersenschudding is voor mij nooit alleen “iets in mijn hoofd”. Het voelt als een hele beweging in mijn systeem.

Voor mij betekent een hersenschudding:– een overprikkeld, verward zenuwstelsel– emoties, gedachten en diep(ere) angsten die zichtbaarder worden– vermoeidheid, alsof er een deken over alles ligt– en soms: dat er ergens in je leven iets anders mag – dat er een signaal is dat zegt: “Zo niet meer.”

In mijn werk zie ik vaak dat een hersenschudding een kantelpunt is. Maar dat is niet altijd zo. Soms is het ook simpelweg een hersenschudding.

Dit was niet mijn eerste keer

Omdat mijn eerste hersenschudding zo lang duurde, gebeurde er bij deze nieuwe klap twee dingen tegelijk: paniek – “Als het maar niet weer jaren duurt.” En vastberadenheid – “Ik ga nu alles inzetten wat ik inmiddels weet en voel.”

Direct na de klap: donker en liggen

Voornamelijk direct na de klap op mijn hoofd – ook al wist ik nog niet of het echt een hersenschudding was – heb ik één ding gedaan dat achteraf heel belangrijk bleek: ik ben gaan liggen en rusten.

Voor mij werkt donker heel goed: een donkere kamer of simpelweg een oogmasker. Dus: geen schermen, niet “even doorbijten”, geen energie steken in gesprek of activiteit. Gewoon liggen, ademen, prikkels minimaliseren. Het klinkt bijna te simpel, maar dit was mijn eerste duidelijke keuze vóór mijn systeem. (En na die eerste dag deed ik dit nog steeds 2 keer per dag, ook toen de klachten nog minimaal waren.)

Wat mij concreet heeft geholpen

1. Donna Eden – Daily Routine & Wayne Cook

   Een van de belangrijkste pijlers in mijn herstel waren de Daily Energy Routine-oefeningen van Donna Eden. Vooral de Wayne Cook-oefening voelde ik direct in mijn hoofd en zenuwstelsel.

Wat het mij gaf:

• meer ordening in mijn brein en energetisch veld

• een rustiger, helderder gevoel

• een soort reset-knop als alles teveel werd.

Ik deed deze oefening minimaal twee keer per dag, maar in het begin vaak vaker. Ik gebruikte haar zodra ik merkte dat ik begon te pieken, als mijn zenuwstelsel onrustig werd (snellere ademhaling, innerlijke onrust), als ik niet meer helder kon denken, bij opkomende hoofdpijn of druk in mijn hoofd, bij duizeligheid of misselijkheid, en na momenten waarvan ik wíst: dit vraagt veel van mijn systeem.

Bijvoorbeeld: de kinderen naar school brengen en twintig minuten in het lokaal van mijn peuter zitten (TL-licht, geluid). Ook als ik daar op het moment zelf geen last van had, trok ik daarna mijn energie weer “recht” met de oefeningen. Wayne Cook werd echt mijn mini-reset.

2. Zachte zenuwstelsel-oefeningen (Stanley Rosenberg)In de eerste zes weken deed ik ook oefeningen uit het werk van Stanley Rosenberg. Het zijn heel eenvoudige, zachte oefeningen die direct op het zenuwstelsel en de nervus vagus werken. Geen heftige poses, maar subtiel en toch voelbaar.

Ze hielpen mij om uit de constante “aan-stand” te komen, mijn lichaam te laten voelen: je bent veilig, en meer regulatie in mijn systeem te brengen. Zijn boek noem ik graag, omdat het zulke toegankelijke tools zijn voor iets wat vaak heel complex voelt: je zenuwstelsel.

3. Energetisch werk – zacht én heel effectief bij een hersenschudding. Daarnaast heb ik zelf energetisch gewerkt – op een manier die heel eigen is aan hoe ik werk en voel.

Juist bij een hersenschudding vind ik energetische oefeningen zo fijn, omdat ze zacht zijn én zeer effectief. Je bent vaak beperkt in wat je fysiek aankan: wandelen, sporten, zelfs een stukje fietsen of lang praten kan al te veel zijn. Energetisch werk vraagt meestal weinig van je lijf, maar kan enorm veel doen voor je systeem.

Voor mij hielp het om de shock-trilling uit mijn veld te halen, spanning en overprikkeling weg te halen of verzachten, mezelf weer meer “bij elkaar” te brengen, en weer diep te laten landen in mijn lichaam en mijn zenuwstelsel via de energetische laag te beïnvloeden,

Wil je je herstel bevorderen en kun je fysiek niet zoveel hebben, dan is dit echt iets wat ik iedereen gun: ga juist energetisch aan de slag. Via die laag kun je zó makkelijk je zenuwstelsel beïnvloeden.

Ik beschrijf hier niet stap voor stap wat ik precies deed, omdat het zo verweven is met mijn werk en ik voelde: dit stuk is vooral van mij. Maar het is wel een van de redenen dat deze hersenschudding zo veel korter duurde dan de eerste.

4. Osteopathie – de fysieke compressie eruit

   De osteopaat heeft me enorm geholpen om de fysieke compressie van de klap uit mijn lichaam te halen. Met heel zachte technieken rondom schedel, nek en wervelkolom kwam er letterlijk meer ruimte in mijn systeem. Het voelde alsof de “vastgezette” impact zachter werd.

5. 
   

   Craniosacraal therapie met een energetische laag

   Daarna ben ik craniosacraal therapie gaan doen, gecombineerd met een energetische laag. Ik wilde al langer dieper met mijn zenuwstelsel werken, niet alleen mentaal begrijpen, maar echt op weefselniveau.

In de sessies gebeurde vooral: zachte regulatie van mijn zenuwstelsel, ruimte maken voor wat mijn lichaam nog vasthield en werken met diepe overtuigingen die ik al langer wilde loslaten, maar waar ik alleen niet goed bij kwam (omdat daar weer nieuwe overtuigingen bovenop lagen).

Door deze sessies veranderde er in korte tijd veel.

6. QHHT-hypnose – diepere lagen en context. Als laatste voelde ik dat er nog een diepere laag was, waar ik niet helemaal bij kwam met cranio en mijn eigen werk. Ik heb toen een QHHT-hypnosesessie gedaan. De afspraak duurde zes uur, waarvan ik drie uur in hypnose was.

Ik kan van nature veel waarnemen, ook buiten mijn huidige leven, maar nu moest ik overal woorden aan geven. Dat was precies wat ik zocht: context.

In de sessie kwamen herinneringen en beelden naar voren die ik kon benoemen, kreeg ik taal bij dingen die ik eerder alleen als gevoel kende en vielen puzzelstukken op hun plek. De weken erna merkte ik meer helderheid, nieuwe openingen in mijn energetische werk en een andere “stand” in mijn systeem.

Het belangrijkste principe: stoppen vóór de pijn

Aan het eind van de dag komt voor mij heel veel neer op één principe dat ik laat in mijn eerste hersenschudding hoorde, maar tijdens deze hersenschudding direct ben gaan toepassen – en dat ik nu altijd meegeef aan anderen:

Stop vóórdat je pijn krijgt, niet als je al pijn hebt.

En als je op een punt bent dat je altijd pijn hebt, betekent het: blijven rusten, rustig aandoen, je oefeningen doen en je systeem de tijd geven om uit die constante overbelasting te komen.

Concreet betekende dat voor mij:

– Ik wachtte niet meer op de klap. Zodra ik merkte dat mijn hoofd voller werd, mijn adem hoger zat, ik waziger werd of een heel lichte druk voelde opkomen, stopte ik. Ook als ik “nog wel even door kon”.

– Ik plande met extra marge. Dingen als de kinderen naar school brengen, even in een druk lokaal zitten of een kort gesprek voeren: ik ging er bij voorbaat van uit dat dit iets vroeg van mijn systeem. Dus ik plande erna rust, in plaats van maar door te rollen naar het volgende.– Rust werd een actieve keuze, geen laatste redmiddel. Rust was niet meer iets voor als het misging, maar een volwaardig onderdeel van mijn dag. Donker liggen, oefeningen doen, niks moeten – juist daardoor kon mijn systeem sneller herstellen.

– Ik nam mijn “grijze gebied” serieus. Niet alleen de duidelijke pijn, maar ook de subtiele signalen: een kort lontje, moeite met focussen, een soort mist in mijn hoofd. Juist dáár stopte ik eerder – en dát maakte verschil.

Dit simpele principe – stoppen vóór de pijn, en bij constante pijn steeds weer kiezen voor rust en zachtheid – heeft voor mij het verschil gemaakt tussen een herstel van 4,5 jaar en een herstel van ongeveer drie maanden. Het is niet spectaculair, niet heroïsch, niet “productief”. Maar het is wél wat mijn zenuwstelsel nodig had.

Ik kan denk ik een boek schrijven over allerlei dingen. Ook de fouten die ik juist hebt gemaakt, ook tijdens deze hersenschudding. Maar dat ook juist die fout ervoor zorgde dat ik diep het proces instapte.

Er is heel veel te schrijven over hersenschuddingen en hoe te herstellen. Zo veel vormen, zo veel initiatieven. Omdat dat niet mijn werk is beperk ik het hier tot het minimale. En leg ik vooral het accent op het energetische, de dingen waar de meesten niet meteen aan denken, maar voor mij en soms voor anderen juist zo krachtig en helend is.

Er zijn natuurlijk nog heel veel therapievormen die ook ontzettend kunnen helpen, maar om deze blog nog een beetje overzichtelijk te houden ga ik alleen nog kort in op een paar supplementen:

• Creatine: Ondertussen is bewezen dat creatine een positief effect heeft op hersenschuddingen en het herstel versnelt. Ik kon dit helaas niet innemen ivm borstvoeding.

• PQQ (van Now): Deze vond en vind ik nog steeds heel fijn voor extra helderheid en energie in mijn brein. Het is redelijk duur, maar ik vind het het waard.

• Lion's mane: In een redelijk lage dosis ivm borstvoeding, heb ik lion's mane toegevoegd aan een warme chai/chocomel/matcha etc. in de ochtend. Ik gebruikte een poeder vorm en nam ongeveer een halve theelepel. Ook hiervan merkte ik meer concentratie, helderheid en tegelijkertijd meer rust in mijn hoofd.

  
  

  Er is natuurlijk nog veel meer, maar zeker creatine is de moeite waard om te onderzoeken.

Voor jou, als je zelf herstellende bent

Misschien lees je dit terwijl je zelf een hersenschudding hebt (gehad), of al langer in herstel zit en niet begrijpt waarom het zo traag gaat.

Dan wil ik dit tegen je zeggen: je hoeft niet te wachten tot het “ernstig genoeg” is om ernaar te luisteren. Rust is geen zwakte, maar een actieve keuze voor je zenuwstelsel. Zachte, eenvoudige dingen kunnen grote verschuivingen geven. En juist als je fysiek weinig kunt, kan energetisch werk een enorme bondgenoot zijn: zacht voor je lijf, diep voor je systeem.

Mijn verhaal is geen protocol. Jouw zenuwstelsel is uniek.

Maar als er één beginpunt is, dan is het dit: luisteren. Naar je vermoeidheid. Naar je overprikkeling. Naar de mist in je hoofd die jij heel goed kent.

En dan één kleine keuze: één keer extra gaan liggen in het donker, één oefening die je wél volhoudt, één energetische practice die je systeem kalmeert, één afspraak bij iemand die met je lijf én energie mee kan kijken, één grens die je net iets eerder trekt.

Daar begon herstel voor mij opnieuw. En misschien is dat ook voor jou een eerste, zachte ingang.